Álforstjóri með aulahroll í Draumalandinu

Í Draumalandinu sem sýnt var í Sjónvarpinu á sunnudagskvöldið voru langir kaflar um undirbúning, byggingu og opnun álversins í Reyðarfirði. Við sáum Alcoastjórann þar taka á móti blómum frá ungum börnum í þjóðbúningum þegar hann kom fljúgandi til Egilsstaða og við sáum hann sitja heldur aulalegan undir íslenskum ættjarðarsöngvum við undirskrift samninga. Álforstjórinn var í rauninni jafn-rjóður og skömmustulegur eins og kálfarnir sem átti að snara á countryhátíðinni sem Friðrik Þór festi á filmu forðum undir heitinu Kúrekar norðursins. (Kálfarnir urðu svona skömmustulegir yfir þeim sem áttu að snara þá og voru ekki vanir í ródeói. Jafnvel þótt kálfarnir væru rauðir sáu glöggir menn þá roðna. Eða voru þeir annars ekki rauðir?) Þessi atburðir, sem Draumalandið endursýndi, virkuðu allir fremur hlægilegir og væru það ef fórnirnar á hálendinu hefðu ekki verið svo gengdarlausar.

Að vísu er það annar erlendur álauðhringur, Alcoa, sem Alain Belda stýrir. Og vissulega hefur Þjórsárverum ekki verið fórnað á altari Norðuráls, sem er til umfjöllunar í þessari frétt. Þeim var bjargað, a.m.k. í bráð, og Hellisheiðinni fórnað.

Allar fréttir af álverum minna okkur á að baráttunni er ekki lokið. Og minna okkur líka á að baráttan er ekki bara náttúruverndarbarátta - heldur líka verkalýðsbarátta.

Kjaramál Norðuráls rædd hjá ríkissáttasemjara