Sauðkindur og Halastjarna

Náði í dindilinn af sauðkindarseiðnum í dag, erindi tveggja sauðfjárbænda, þeirra Guðríðar Baldvinsdóttur og Jóhönnu Pálmadóttur, pallborðsumræður frummælenda og matinn frá Halastjörnunni sem voru alls konar smáréttir, aðallega úr innmat og slátri, svo sem lifrarpylsa með bláberjum og steiktur blóðmör með avocado. Ágætis ráðstefna, fín stemmning, vel mætt. Akureyrarakademíunni sé þökk fyrir framtakið.

Athugasemdir

[Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, 4.11.2007 kl. 10:32]

Ég náði bara í fyrirlestra Guðríðar og Jóhönnu en þegar við sátum á eftir yfir mat var byrjað að segja ókindarsögur. Ein er þannig að í sjónvarpsþætti fyrir meira en tíu árum var því haldið fram að sauðkindin hefði nagað gat á jarðskorpuna - og er þar komin skýringin á mikilli eldvirkni undanfarið á Íslandi. Önnur er sú að þéttbýlisfólk sá sauðkind í fyrsta skipti og barnið varð alveg hissa að sauðkindin hefði ekki vígtennur.

Guðríður var spurð að því hvernig það gæti farið saman að vera sauðfjár- og skógarbóndi og hún sagðist hafa beðið eftir spurningunni og sagði að skógarnir yrðu gott beitiland í framtíðinni. Ég veit ekki í hvers konar land hún gróðursetur en einhverjir sveitungar hennar  munu gróðursetja tré í fallega lyngmóa.

[Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, 4.11.2007 kl. 13:54]

Þú sýndir þetta og útskýrðir ansi vel í Leyningshólum í gönguferðinni í fyrra þegar þú sýndir muninn á skóginum utan og innan girðingar.

Ein rökin fyrir landgræðsluskógum sem eru notuð eru einmitt rök Guðríðar: Að í "fullorðnum" skógi sé gott beitiland. En er það betra heldur en hóflega beittir móar? Og er skógi plantað gagnrýnislítið? Ef rækta á skóg til að geta bundið kolefnið sem Alcoa vill spýta út í loftið er verulega mikil hætta á ferðum í þeim efnum.

Hins vegar er til fólk sem heldur að sauðfé á Íslandi sé á aðra milljón, en það varð flest um 900 þúsund rétt fyrir 1980 og er nú innan við hálfa milljón. Talsvert mikið af þessu fé er núna afgirt. Þannig við fyrrv. sem núver. sauðfjárbændur verjum sauðkindina mjög grimmt. Það var samt heilmikill húmor á ferðum á þessu málþingi eins og vera ber enda fræðin, listirnar og pólitíkin lítils megnug ef þau eru ekki skemmtileg.

[Hlynur Hallsson, 4.11.2007 kl. 14:27]

Takk fyrir síðast! Þetta var fróðlegt og skemmtilegt og ekki síður ljúffengt hjá Halastjörnunni. Bestu kveðjur,

[Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, 4.11.2007 kl. 15:47]

Það er enn þá meiri ögrun að vernda viðkvæm/óstöðug vistkerfi. Ég hygg að það sé rétt að Íslendingar hafi ekki náð fullum tökum á uppblæstri/jarðvegsrofi en ég er ekki sammála því að kalla það stærsta umhverfisvandamál Íslands meðan rekin er sú álbræðslu- og virkjunarstefna sem hér ríkir, en það merkir ekki að ég telji þann vanda lítinn, alls ekki. Kannski vil ég ekki kalla neinn þann stærsta því það leiðir á vissan hátt til samkeppni og tortryggni. Kannski er þó mjög eðlilegt í sjálfu sér að friðunarstefna og skógrækt á því landi sem maður vill friða (móar, votlendi) lendi í samkeppni.