Hálendi hugans við Heklurætur

Um helgina var ég á ráðstefnu Sagnfræðingafélags Íslands og Félags þjóðfræðinga á Íslandi. Ráðstefnan nefndist Hálendi hugans og var haldin að Leirubakka í Landsveit. Þar voru haldin erindi af margvíslegum toga: um ferðamennsku á hálendinu (burðarþol, skemmtanir, landnám ferðafólks), um þjóðlendumálin (bæði frásögn Júlíusar Sólness fv. umhverfisráðherra, en einnig um málskilning Hæstaréttar), um þjóðsögur, um náttúruvernd og virkjanir o.s.frv. Erindi um þjálfun tunglfaranna á Íslandi var framlag mitt. Einnig var farin stutt rútuferð, m.a. til að skoða upptök Ytri-Rangár sem eru afar falleg og fast við veginn austan Þjórsár, á móts við Búrfell. Og fyrsta kvöldið var afhjúpaður minnisvarði um Guðna Jónsson prófessor sem var alinn upp á Leirubakka. Frábær kokkteill af fræðum og skemmtun með skemmtilegu fólki.

Að Leirubakka hefur verið byggð upp ferðaþjónusta eins og algengt er um sveitir. Það sem skilur starfsemina að Leirubakka þó að frá flestum öðrum sveitahótelum er aftur á móti Heklusetrið sem annars vegar byggir á margmiðlunarsýningu um fjallið og eldgosin en hins vegar góðri ráðstefnu- og veitingaaðstöðu. Útsýnið úr veitingasalnum er að ég held það fegursta sem ég hef notið úr slíkum sal: panorama af Búrfelli og Heklu og lægri fjöllum í grenndinni. Hekla sýndi okkur að vísu aldrei toppinn en við vissum af honum þarna á bak við þokuslæðing eða ský.